ေရႊမင္းသမီး

ကိုခင္ေရႊသည္ ယာခင္သြားရန္ ထြက္လာစဥ္ အေနာက္မွ ေၿခသံတရွပ္ရွပ္ၾကားရသၿဖင့္ လမ္းေလ်ွာက္ရာမွ ရပ္လိုက္သည္။ကိုခင္ေရႊရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေၿခသံကလဲ ရပ္သြားသည္။လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လည္း ဘယ္သူ့ကိုမွမေတြ့။
“ ေမာင္တင္မိုးရာ ငါ့လူေတာ့ ငါ့ကို လိုက္ေနာက္ေနၿပန္ပီ၊မင္းကြာ ငါေရတြင္းသြားလဲ ေနာက္ကလိုက္ ၊ ယာခင္းသြားလဲ ေနာက္ကလိုက္နဲ့၊ ေအာ္ မင္းဆံုးတာ ရက္ေတာင္မလည္ေသးဘဲ ကို၊ ငါ့တူၾကီးရာ အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ ေပး ပါတယ္ ကြာ ၊သာဓုေခၚၿပီး ေကာင္းရာ မြန္ရာ ဘ၀ေရာက္ပါေစ ကြာ”
ကိုခင္ေရႊက ေၿခသံၾကားသၿဖင့္အမွ်ေ၀လိုက္ကာ သူ့ယာ ခင္း သူဆက္သြား သည္။အလုပ္ခဏ နားေနစဥ္ ေမာင္တင္မိုးအေၾကာင္း ဆက္ၿပီးေတြးေန မိသည္။ေမာင္တင္မိုးေနမေကာင္းစဥ္က မည္သူမွအကိုင္မခံ ။ကိုယ္ပူလို့လဲ စမ္းမရ။နဖူးလာစမ္းေသာလက္ကို ဖယ္ဖယ္ ပစ္သည္။ ကိုခင္ေရႊက စမ္းၾကည့္ရင္ေတာ့ အကိုင္ခံသည္။စြပ္ၿပဳတ္ေရသြားတိုက္ရင္ေတာ့ ထတိုက္၇ွာ သည္။ ေမာင္တင္မိုးမိဘေတြကေတြကလဲ ယာခင္းတဘက္၊ကေလးငယ္တဘက္ႏွင့္ ကေလးေနမေကာင္းလဲ သိပ္ဂရုမစိုက္နိင္ ။ကေလးမ်ားသၿဖင့္စား၀တ္ေနေရး အတြက္ လံုးပန္းရသၿဖင့္ ေနမေကာင္းေသာ ကေလး ကို အဘြားႏွင့္ ထားကာ လုပ္ငန္းခြင္ ၀င္ၾကရသည္။
ေမာင္တင္မိုးတို့ရြာ သည္ ေဆးခန္းလဲမရွိ။လွည္းႏြားကိုသားအသံုးၿပဳၾကသည္။ခရီးေ၀းကားမ်ားေပါေပါမ်ားမ်ားမေၿပးဆြဲေသးသၿဖင့္ ၿမိဳ့ေပၚလဲ အေရာက္အေပါက္ နည္းသည္။အဖ်ားၾကီးေသာ္လည္း ေဆးေကာင္း၀ါးေကာင္းမေသာက္ရ ၿမိဳ့ေပၚတတ္ၿပီးေဆးကုရမွန္းလဲမသိ၊ေဆးမီွးတိုႏွင့္ သာ ကုသေနသၿဖင့္ အသက္ရွစ္ႏွစ္နဲ့ သာ ေမာင္ တင္မိုး ဆံုးရရွာ သည္။ေမာင္တင္မိုးဆံုးေသာအခါဘာမွမေတာ္ေသာ္လည္း အိမ္နီးနားခ်င္းၿဖစ္သည္.ကိုခင္ေ၇ႊက စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရသည္။
မိန္းမၿဖစ္သူ ယာထဲသို့ ထမင္းလာပို့ေတာ့ နံနက္က အၿဖစ္ကိုေၿပာၿပမိသည္။
`သူ့အိမ္မွာေတာင္ ဘာမွမၿဖစ္တာ၊ေမာင္တင္မိုးလဲ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မွာပါ ေတာ့္စိတ္ကိုက ဒါဘဲ စြဲေနလို့ေနမွာေပါ့` လို့ မစိန္ေမကေၿပာေတာ့လဲ ကို ခင္ေရႊဘာမွၿပန္မေၿပာေတာ့။ေနာက္ကတေယာက္ေယာက္လိုက္လာတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
ဘာမွန္မသိ။မဟုတ္ရင္ေတာ့ေကာင္းပါသည္။ ထိုကေလးကို ခ်စ္ေတာ့ ပရေလာကသားတေစသရဲဘ၀မ်ိဳးလဲ မၿဖစ္ခ်င္ပါေပ။ေမာင္တင္မိုးေလး ဆံုးပီး မၾကာခင္မွာ သူ့အေမက အိမ္ မက္ မက္သည္။
“အေမ အေမ သားဦးေလး ဦးခင္ေ၇ႊတို့ အိမ္မွာ သြားေနေတာ့မယ္ အေမက ေနမေကာင္းတုန္းကလဲ ဂရုမစိုက္ဘူး။ဥိးေလးကမွသားကိုဂရုစိုက္တာ”
ေမာင္တင္မိုးအိမ္မက္ေပးေတာ့လဲ သူတို့စိတ္ထဲ အိမ္မက္ဘဲ ဟုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ႏွင့္ သိပ္မေတြးမိပါ ။ၿပန္၀င္စားေတာ့မယ္ဟုတ္၀မ္းသာ၇မွန္းလဲ မသိ။၀မ္းစားေရးသာလံုးပန္းေနၾကသည္။
ကိုခင္ေရႊကိုလဲ အိမ္မက္ေပးသည္။ “သားဥိးေလးအိမ္မွာ လာေနေတာ့မယ္ လက္ခံမယ္မဟုတ္လား`` ``လက္ခံပါတယ္ ငါ့တူရာ ၊လာေနစမ္းပါ၊ မင္းလာေနရင္ ဥိးေလးက၀မ္းသာမွာေပါ့”
ကိုခင္ေရႊေၿပာလိုက္သည္နွင့္ေမာင္တင္မိုးက အိမ္ထဲ သို့ၿပဳံးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ ၀င္လာသည္။
အိပ္ယာနိုးမွ အိမ္မက္မွန္းသိေတာ့သည္။ မစိန္ေမကိုသာေၿပာၿဖစ္ၿပီး ေမာင္တင္မိုးတို့အိမ္ကိုေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ ကုိ မလို့မေၿပာၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ေမာင္တင္မိုးေလးကို အိမ္ မက္ မက္ပီး မၾကာခင္ မစိန္ေမသည္ ကိုယ္၀န္ရွိလာခဲ့သည္။ကေလးကို ကိုးလလြယ္ ဆယ္လ ဖြားခဲ့၇ေသာ္လဲ အစားအေသာက္ မပ်က္၊အလုပ္အကိုင္မပ်က္ဘဲ ေမြးေတာ့လဲ လြယ္ကူလွသည္။ မလြယ္သည္က ေမြးကတည္းက ငို.ငိုေနသၿဖင့္ အနီးအနားမွာနားလည္သူမ်ားက ေၿပာၾကသၿဖင့္ အိမ္မက္ကို သတိရမိသည္။ေမာင္တင္မိုးတို့အိမ္သြားကာ ေမာင္တင္မိုး၏ပစည္းတခုခုကိုေပး၇န္ေၿပာရသည္။ေမာင္တင္မိုးႏွစ္သက္ေသာကစားစရာေသနတ္ကေလးကိုအနားမွာထားေပးေတာ့ ကေလးေလးက အငိုတိတ္သြားသည္။
ကေလးေလးက ၀၀လံုးလံုးေလးမို့ ၀လုံးေလး ဟုတ္ေခၚၾကသည္။အေမၿဖစ္သ ူမစိန္ေမက သူ့သားေလးကို ၂ႏွစ္သား အထိ ၀လံုးေလး ဟုေခၚေနၾကသၿဖင့္ ေၿပာရွာသည္။မိသားစု၀င္ေတြကေတာ့အငယ္ဆံုးမလို့ ေမာင္ေထြးေလးလို့ဘဲ ေခၚၾကတယ္
“အေဖၾကီး ေတာ့သားက လူ၀င္းစားလို့သာေတာ္ကေၿပာတာ ၊သူဘာမွလဲမေၿပာဘူး၊တအိမ္ဘဲၿခားတာကို သူ့အိမ္ ကို သြားလဲ မသြားဘူး။ခင္လဲမခင္ဘူး၊ မေအးတင္း(ေမာင္တင္မိုးအေမ)ကိုၿမင္ရင္ ၀င္၀င္ေၿပးတာ ၊တကယ္၀င္စားတယ္ဆို သူက သူ့အိမ္နီးနိးေလးဘဲ သူသြားခ်င္မွာေပါ့”
`` မစိန္ေမကလဲ တခ်ိဳ့က ၀င္စားေပမယ့္ၿပန္မေၿပာနိင္တာ၊ဘ၀ေဟာင္းကိုသတိမ၇တာေတြအမ်ားၾကီးရွိတာ၊လူ၀င္စားေတြမွာ အတိတ္ဘ၀ ကို သိတာလူနဲစုဘဲရွိတာ``
“က်ဳပ္တို့သားေလးက ဖ်ားၿပီးမွေသးလို့ ဒါ့ေၾကာင့္မ်ား ၿပန္မေၿပာတာလာ မသိဘူးေနာ္၊ေတာ္ကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထြက္လို့မေၿပာရဘူး။ဆရာေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွာ စာအုပ္ေတြလဲအမ်ားၾကီးရွိေတာ့ စာအုပ္ေတြယူယူဖတ္ေတာ့ဗဟုသုတစံုတာဘဲ”
“ငါလဲ အတန္းပညာတတ္ပါတယ္ကြ”
လင္မယား၂ေယာက္လူ၀င္စားအေၾကာင္းေၿပာရင္ေမာင္ေထြးေလးအေၾကာင္းေၿပာၿဖစ္ၾကတယ္
အသက္ကိုးႏွစ္အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္ေထြးေလးကိုရွင္ၿပဳသည္။ကိုရင္က ဆြမ္းခံၾကြေတာ့မေအတင္းတို့အိမ္ကိုေက်ာ္ၿပီး ဆြမ္းခံၾကြသည္။ထိုအိမ္ကိုဆြမ္းခံမၾကြသၿဖင့္အိမ္အထိလိုက္ေလာင္းသည္။
``ကိုရင္ႏွယ္ တပည့္ေတာ္မကဆြမ္းေလာင္ခ်င္တာကို ေနာက္ေန့ၾက အိမ္ေရွ့ရပ္ပါ့ဘုရား၊ဆြမ္းဟင္းပါေလာင္းခ်င္လို့ပါဘုရား။’’
‘မရပ္ခ်င္ပါဘူး အေမတို့ကသိပ္နွေၿမာတာ။က်ဳပ္ေသေတာ့ဆြမ္းလံုးေလး တလံုးဘဲခ်ေပးတာ
ေနာက္ထပ္ကိုမလွုဳေပးဘူး။ဆြမ္းလံုးလဲခ်မေပးဘူး။အေမတို့ကိုစိတ္နာတယ္။ေနမေကာင္း
တုန္းကလဲ ဂရုမစိုက္ဘူး က်ဳပ္ကံေကာင္းလို့ လူၿပန္ၿဖစ္လာရတာ”
ကိုရင္ထိုသို့ေၿပာၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။မေအးတင္လည္း မ်က္ရည္က်ကာက်န္ခဲသည္
“ေမာင္ေထြးေလးက ဒါဆိုက်ဳပ္သားေသလို့ ၀င္စားတာေသခ်ာတာေပါ့၊ေတာ္တို့ သူ့ကစားစရာေလး လာယူတုန္းက ေပးသာေပးလိုက္ရတယ္ မဟုတ္ဘူးထင္တာ ဟုတ္ရငါ က်ဳပ္အိမ္ကို လာမွာေပါ့လို့ေတြးတာ။’’
“ဟုတ္ပါတယ္ မေအးတင္ရာ ဒါေပ့မယ့္သူက မေအးတင္တို့ကို မခင္တြယ္ေတာ့ ေၿပာၿပရင္လဲ
သူကမလာခ်င္နဲ့ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မွာစိုးလုိ့ မေၿပာတာပါ ‘’’
မေအးတင္လဲ သူ့သား၀င္စားးမွန္းသိကတည္းက မစိန္ေမတို့အိမ္လာလာၿပီး ေမာင္ေထြးေလးကို စကား လာေၿပာသည္။အိမ္အလည္ေခၚသည္။ဒီဘ၀ အေဖအေမတို့ကလည္း သြားလည္ဖို့ တိုက္တြန္း သည္။
‘သြားပါသားရယ္ သူကဟိုဘ၀ကအေမဆိုေတာ့ သားကိုသူ့သားေတာ္ခဲ့လို့ခ်စ္ရွာမွာေပါ့။
အေမတို့က မလႊတ္လို့ သားမလာတာလို့ ထင္ေနဦးမယ္’
‘အေမကလဲ အဲ့ဒီ့အေမက ႏႈတ္ၾကမ္းတယ္ အေမရဲ့ ၊အေမလို မဟုတ္ဘူး သူမထင္ရင္မထင္သလိုဆဲဆဲေၿပာတာ”
ေမာင္ေထြးေလးစကားေၾကာင့္အိမ္သားမ်ားရယ္ၾကရသည္။ေမာင္ေထြးေလးက သူလူၿပန္မ၀င္စားခင္ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့ ၀ိညာဥ္ဘ၀အေၾကာင္းကို သူ့အစ္ကို အစ္မ မ်ား အားေၿပာၿပသည္။
‘ ‘၀ိညာဥ္ဘ၀ၿဖစ္၇တာ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာ က်ြန္ေတာ္ေသေသခ်င္းတေစၿဖစ္ေတာ့ ဟိုဘ၀က အေဖ့ကို ခင္ခဲ့တာ့ အေဖ့ေနာက္ကိုလိုက္ေနတာ ။အေဖကမလိုက္နဲံေၿပာေတာ့ ေလ်ွာက္သြားေနတုန္း ၀ိညာဥ္
တေကာင္ကို တၿခား ၀ိညာဥ္တေကာင္က ၀မ္းသာအားရဆြဲေခၚသြားၾကတယ္၊ ငါတို့အေဖာ္တေကာင္တိုးလာၿပီ လာခဲ့ လာခဲ့ အတူေနၾကမယ္လို့ ေၿပာၾကတယ္ လူတေယာက္ေသၿပီးရင္၀ိညာဥ္ၿဖစ္လို့ သူတို့ သိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတာ က်ြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ သူတို့က မေခၚၾကဘူး မေခၚတာနဲ့က်ြန္ေေတာ္လဲ သူတို့အေနာက္ကိုလိုက္သြားေတာ့ အတင္းေမာင္းထုတ္ၾကတယ္။ မင္းကအကုသိုလ္နည္းလို့ လူၿပန္ၿဖစ္မယ့္ေကာင္တဲ့ ငါတို့နဲ့အတူ လာမေနနဲ့ မင္းဘာသာေနငါတို့ေနာက္မလိုက္ခဲ့နဲ့တဲ့ မင္းကိုလက္ခံမယ့္သူလိုက္ရွာ မင္းက မၾကာခင္လူၿပန္ၿဖစ္မွာတဲ့သူတို့ကအလိုႏွင္ထုတ္ေတာ့က်ြန္ေတာ္လဲ အိပ္စရာေနရာ မရွိ ေနစရာ ေနရာမရွိနဲ့ သိပ္ စိတ္ဆင္းရဲရတာ အိပ္ေတာ့ ဖတ္ရြက္ကေလးတဖက္ကို ခင္းပီး ဖက္ရြက္ေလးတရြက္ကိုမိုးၿပီး အိပ္ရတာ၊သစ္ပင္ေတြမွာလဲ ေနလို့မရဘူး အကိုင္းအခတ္ေတြမွာ သူ့ေနရာနဲ့သူၿပည့္ေနလို့ ေနစရာေတာင္မရွိတဲ့ဘ၀မွာ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာ ၊ ဒါနဲ့အခု ဘ၀အေဖ့ကို သတိရပီးေနခြင့္ေတာင္းေတာ့ အေဖကေနခြင့္ေပးလိ့ လူၿပန္ၿဖစ္ရတာမို့ အေဖ့ကို သိပ္ေက်းဇူးတင္တာ၊”””
ေမာင္တင္မိုးဘ၀ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းပါသည္။ ေသၿပီးမၾကာမွီလူၿပန္ၿဖစ္ၿပီး၀ိညာဥ္ဘ၀မွာ
လဲ မၾကာခဲ့ ။ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ့ေသခဲ့ၿပီး အကုသိုလ္နည္းပါးေသာ္ေၾကာင့္ လူၿပန္ၿဖစ္ခဲ့၇သည္။ ။
သဇင္ ဆက္ၿပိး အကြန့္ရွည္ၿပီး ေရးေနရင္ ဖတ္ရတာ ပ်င္းသြားမွာဆိုးလို့ ဒီေလာက္နဲ့အဆံုသတ္လိုက္ပါတယ္။ ။
www.shweminthamie.blogspot.com